Verlanglijstje van ouders die een kind hebben verloren:

 

We zijn lid van een mail groep van ouders die ook een kind verloren zijn en via deze groep kregen we een verlanglijstje waar het volgende op stond:

Van een lotgenoot in Zuid-Afrika ontvingen wij het volgende stukje. Het was in het Engels geschreven en we hebben geprobeerd het zo goed mogelijk te vertalen.

Wij vonden het heel herkenbaar en hopen dat jullie er ook iets aan hebben.

 

Het is zo kenbaar dat ik heb besloten het op mijn website te plaatsen om  iedereen in te laten zien wat ouders meemaken, hun gevoel, en wat wij graag zouden willen (verlanglijstje). Kimberly wilde nooit spreken over een bepaald woord en daarom zal je altijd zien staan “voor altijd slapen gaan”:

 

Ik zou willen dat mijn dochter *Kimberly* niet voor altijd gaan slapen was. Ik zou willen dat ik haar terughad.

 

Ik zou willen dat je niet zo bang zou zijn om de naam van mijn dochter uit te spreken. Mijn dochter leefde en was heel belangrijk voor me. Het is belangrijk voor me om te horen dat ze voor jou ook belangrijk was!

 

Als ik huil en emotioneel word als je over *Kimberly* spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat je me hebt pijngedaan. Het voor altijd gaan slapen gaan van *Kimberly*, die de oorzaak is van mijn tranen. Jij hebt het over mijn *Kimberly*gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!

 

Ik zou willen dat je mijn *Kimberly* niet opnieuw laat sterven, door haar foto’s, tekeningen en andere herinneringen uit je huis te verwijderen.

 

Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus ik zou willen dat je me niet uit de weg gaat. Ik heb je nu meer dan ooit nodig.

 

Ik heb best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met jou is; maar, ik wil graag dat jij ook weet hoe het met mij is. Het zou kunnen dat ik bedroefd ben en misschien ga ik wel huilen, maar ik zou willen dat je me over mijn *Kimberly* laat praten. Het is elke dag mijn favoriete onderwerp!

 

Ik weet dat je veel aan me denkt en voor me bidt; ik weet dat het voor altijd slapen gaan van *Kimberly* je verdriet doet. Ik zou willen dat je me die dingen zou laten weten door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan.

 

Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet na 6 maanden of na 1 jaar over is. Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor me, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet “nooit” over zal zijn. Ik zal verdriet hebben over het voor altijd gaan slapen van *Kimberly* tot de dag dat ik zelf zal sterven.

 

Ik werk erg hard om te herstellen, maar ik zou willen dat je begrijpt dat ik nooit helemaal zal herstellen. Ik zal *Kimberly* altijd missen en ik zal altijd rouwen om haar voor altijd slapen gaan.

 

Ik zou willen dat je niet van me verwacht “er niet aan te denken” of om “gelukkig” te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd je zelf niet voor de gek.

 

Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn. Ik moet door het verdriet heen.

 

Ik zou willen dat je begrijpt dat mijn leven overhoop gehaald is. Ik weet dat het vervelend voor je is om bij me te zijn als ik me beroerd voel. Wees alsjeblieft geduldig met me, net zoals ik geduld heb met jou.

 

Als ik zeg:”Het gaat goed”, zou ik willen dat je begrijpt dat ik me niet goed voel en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven.

 

Ik zou willen dat je weet dat alle reacties van verdriet die ik heb, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben of prikkelbaar en humeurig.

 

Je advies om “van dag tot dag” te leven is een uitstekend advies. Alleen op het ogenblik is een dag me zelf te veel. Ik zou willen dat je kon begrijpen dat het al heel wat is als ik van “uur tot uur” probeer te leven.

 

Vergeef het me als ik onbeleefd ben, het is absoluut niet mijn bedoeling. Soms wordt alles me even te veel en moet ik even alleen zijn. Als ik wegloop zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden, zodat ik even alleen kan zijn.

 

Ik zou willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen *Kimberly* voor altijd is gaan slapen, stierf een groot deel van mij met haar. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen mijn dochter voor altijd is gaan slapen en ik zal ook nooit meer dezelfde zijn!

 

Ik zou heel graag willen dat je me zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn!

 

Maar ik bid dagelijks dat je het “nooit” zal begrijpen!